Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, çok çok uzak bir gezegende 14 Şubat günü ‘Cesaret Günü’ olarak kutlanırmış. Bu gün gelip çattığında bu ülkede korkaklar aslan kesilirmiş. İtirafların, kavgaların, barışmaların, başarıların, mutluluğun ve mutsuzluğun aynı anda en çok yaşandığı günmüş bu gün.
Aynı anda bu tarihte dünyada da kutlamalar yapılırmış. Fakat bu gün ‘Cesaret Günü’ olarak değil ‘Sevgililer Günü’ olarak kutlanırmış. O gün, aşıklar birbirlerine güzel, özlü aşk sözleri mırıldanır, birbirlerine romantik, etkileyici aşk mesajları, resimli smsler atar, felsefi, ilginç, ağır, uzuuun uzun aşk şiirleri yazar, duygusal, sevinçten ağlatan ingilizce, fransızca yazılar yazar, birbirlerine anlamlı hediyeler alır bir çeşit esprili aşk oyunu oynarlarmış. O gün sevgiliye ‘ne kadar değerli olduğu’ bir kez daha hissettirilirmiş. Sevgililer o gün el ele kol kola, yüzlerinde koca bir gülümseme olan mükemmel fotoğraflarını facebooka büyülü bir duvar yazısı ile birlikte (Çokomelim (aşk nickleri olmazsa olmazlarıdır) seninle her günüm bla bla bla: Damardan aşk sözü) koyar, adeta düşman çatlatırlar, onların kıymetini bilmeyen eski sevgiliye adeta kapak yaparlarmış. Altına da bir youtube video linki: Kayahan- Bir aşk hikayesi, Nilüfer- Büyük aşkım, Cemal Süreya- aşk, Özdemir Asaf- aşk, Can Yücel- aşk…) Hep aşk aşk aşkmış yani! Ama hayır! Görünmeyen, gizli köşede kalmış bir takım mutsuzlar varmış. Bu öyle bir mutsuzlukmuş ki Cesaret Günü’nü kutlayan uzak gezegenlerde bile böyle bir acı yokmuş. Çünkü burada platonik aşıklar varmış. Onlar Sevgililer Günü’nden nefret eden agresifler ya da burnunu çeke çeke ağlayan duygusallarmış.Sevdiği adamın/ kadının kendilerine bir kerecik bakıp gülümsemeleri için dünyaları verebilecek olan koca yüreklilermiş aynı zamanda. Bir kere olsun görünür olmak istiyorlarmış. Ama sevdikleri kişi onlara yasakmış. Ona sadece uzaktan bakıp iyi dilekler dileyebilirmiş. Bir de sevdiği kişinin sevgilisi varsa… İşte o zaman karşılıksız aşk, içinde aşk kelimesi geçen hiç bir dramatik dizide (Örn Aşk-ı Memnu) görülmeyecek kadar ızdırap dolu olurmuş. Bu kişi(ler) adım atamayacak kadar çekingenmiş. Gerekçeler; kendilerini o’na layık görememek, sevdiği kişinin başkasını sevmesi vb şeyler olabilir. Ama asıl önemlisi cesur olamamalarındandır. Çünkü sonunda üzülmek, reddedilmek, kendini zayıf, ufak hissetmek vardır. Evet bu olabilecekler dahilindedir ama ya karşılıksız sandıkları aşk aniden karşılığını bulursa? Ya bundan sonra siz de el ele tutuştuğunuz fotoğrafları facebooka instagrama yükleyecekseniz, ya birbirinize aşk sözleri fısıldayacaksanız, ya ona bu zamana kadar yazdığınız şiirleri, yazıları ona okuma ve beğenilme şansı bulacaksanız, ya ona neşeyle hediye alma telaşına düşecekseniz, ya bundan sonra daha önce size komik gelen aşk nickleri takacaksanız birbirinize? 🙂 Ya kalbinizin gerçekten attığını, midenizdeki kozaların sonunda açılıp rengarenk kelebeklere dönüştüğünü, ruhunuzun parmak ucuna yükseldiğini, dahası artık gerçekten mutlu olduğunuzu hissedecekseniz? Öyleyse risk alın. Reddedillirseniz üzülürsünüz ve bu zaten uzun zamandır içinde olduğunuz durum. İnanın alışırsınız. Geçiyor, her şey zamanla geçiyor ama bakın: Zaman da geçiyor. 14 Şubat geliyor.
Bu sevgililer gününde kendinize çok çok uzak gezegenlerden cesaret alın. Sizin kendinize hediyeniz bu olsun. Ve o’na söyleyin! Ondan hoşlandığınızı ve ona çok değer verdiğinizi söyleyin. Eğer aşkınız karşılık bulursa iki hediyeniz birden olur: Cesaret ve aşk… Eğer karşılık bulamazsanız cesaret yine de hep sizinle kalır.
Cesur 14 Şubat’lara…
